«Πατριώτης» στα αρχαία ελληνικά σήμαινε «βάρβαρος» και «δούλος» - Ας μή χαίρονται οι μαλάκες οι Πατριώτες όταν τους λένε "πατριώτες"

 

Να πούμε δυό λόγια για την λέξη «πατριώτης», διότι υπάρχει πλήρης άγνοια κι όλοι στο Ρωμέικο την θεωρούν τιμητική προσφώνηση

1) Η λέξη «πατριώτης» στα αρχαία ελληνικά είχε κακή σημασία και σήμαινε τον «βάρβαρο» και τον «δούλο». 

Γράφει ο Πατριάρχης Φώτιος στο Λεξικό του:

«Πατριώτης: ὁ βάρβαρος. Λέγεται τῶ βαρβάρωι καὶ οὐ πολίτης.

Πατριῶται: οἱ δοῦλοι τῶν Ἑλλήνων· πολίται δὲ οἱ ἐλεύθεροι· οἱ δὲ τοὺς βαρβάρους πατριώτας.»

Γράφει ο Ησύχιος: «Πατριώτης παρ' Αθηναίοις ο βάρβαρος»

Γράφει και ο Πολυδεύκης στο Λεξικό του: «οι βάρβαροι αλλήλους ού πολίτας, αλλά πατριώτας λέγοιεν» 

που σημαίνει... «οι βάρβαροι αποκαλούν ο έναν τον άλλον "πατριώτη" και όχι πολίτη"»!..

Η ΕΞΗΓΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΗ: Οι Έλληνες (πρίν έρθει ο Χριστιανισμός και τους κάνει καρπαζοεισπράκτορες) περιφρονούσαν τους βαρβάρους επειδή δεν ήσαν οργανωμένοι σε πόλεις (εξ ού και το "πολίτης), αλλά απλώς είχαν κοινή Πατρίδα ("πατριώτες")

2) Η λέξη "Πατριώτης" πήρε την καλή της σημασία σε όλες τις γλώσσες του κόσμου από την Γαλλική Επανάσταση και ξαναμπήκε στην Ελληνική Γλώσσα ως αντιδάνειο από τα Γαλλικά. 

Γράφει στο Λεξικό του ο Μπαμπινιώτης: «Η λέξη "πατριώτης" αναφερόταν αρχικά στους βαρβάρους, οι οποίοι συνδέονταν μόνο με κοινή καταγωγή και πατρίδα, ενώ για τους Έλληνες εχρησιμοποιείτο κυρ. ο όρος πολϊται ή συμπολίται, ο οποίος αναφερόταν στην ιδιότητα τους ως μελών ελεύθερης πόλης-κράτους. Αργότερα (μτγν.) η σημ. γενικεύτηκε].»


Και στο "Ετυμολογικό" του γράφει ο Μπαμπινιώτης:

«πατριώτης: Ο όρος πατριώτης αρχικώς απαντά στο ελληνικό λεξιλόγιο ως προσδιορισμός των ομοεθνών βαρβάρων, οι οποίοι συνδέονταν με κοινή καταγωγή και πατρίδα, όχι πόλη, όπως συνέβαινε με τους'Ελληνες, οι οποίοι αποκαλούνταν πολϊται και συμπολΐται ως μέλη ελεύθερης πόλης-κράτους. Στο σύγγραμμα Περί διαφοράς λέξεων (2ος αι. π.Χ.), που αποδίδεται στον γραμματικό Πτολεμαίο, γίνεται η εξής διάκριση: πολίτης πατριώτου διαφέρει· πολίτης μεν yap λέγεται τίνος ό έκ τής αυτής πόλεως ελεύθερος έλευθέρου, πατριώτης δέ ό τής αυτής χώρας δούλος δούλω. Ωστόσο, ήδη στην αρχαία εποχή ο όρος εφαρμόστηκε επίσης σε Έλληνες (Πλάτων). Η σημασία «φιλόπατρις» είναι νεότερη και οφείλεται σε επίδραση τού ελληνογενούς γαλλ. patriote.»

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Μόνο οι ανελλήνιστοι θεωρούν τιμητικό τον τίτλο "πατριώτης". Οι γνώσται της Θείας Ελληνικής Γλώσσης ξέρουν ότι "πατριώτης" στα Αρχαία Ελληνικά ήταν ο δούλος, ο βάρβαρος.

Είναι χαρακτηριστικό ότι όλοι οι Εβραίοι συγγραφείς της Αγίας Γραφής δεν αναφέρουν ούτε μιά φορά τις λέξεις "πατριώτης", "πατριωτικός" κλπ, γιατί ξέρουν ότι στα ελληνικά σημαίνουν τον Δούλο!.. Μάλιστα, ο παμπόνηρος Παύλος, την μοναδική φορά που θέλει να χρησιμοποιήσει τη λέξη "πατριώτης", χρησιμοποιεί την λέξη "πολίτης"!.. Αυτό συμβαίνει στο Εβραίους 8,11 όπου διαβάζουμε:

«καὶ οὐ μὴ διδάξουσιν ἕκαστος τόν πολίτην αὐτοῦ καὶ ἕκαστος τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ, λέγων·»

που σημαίνει κατά την μετάφραση του Ιωάννου Κολιτσάρα: «Και δεν θα διδάξουν ο καθένας τον συμπατριώτην του και ο άλλος τον αδελφόν του λέγων·»

Απάντηση